Van een vraagouder kreeg ik onlangs de vraag of ik voor hen op zoek wilde gaan naar een nanny. Voor hun 4 kinderen leek het voor de ouders veel rustiger om hen in hun eigen omgeving op te vangen, waardoor er meer rust en overzicht voor hen zou ontstaan en zij niet steeds onderverdeeld hoefden te worden op diverse adressen. Ik vond het mooi om te horen van vraagouder dat één van de kinderen direct al had aangegeven dat hij blij zou zijn als er iemand bij hen aan huis zou komen omdat hij dan altijd bij zijn broertje en zusjes zou zijn… Voor de vraagouder was dit een bevestiging van hun keus, want ze merkten aan de reacties van al de kinderen dat ze nu al uit zaten te kijken naar de nieuwe opvangsituatie.
Inmiddels had ik het zoektraject al een heel eindje doorlopen en kon ik gisteravond vraagouder en nanny aan elkaar voorstellen. Al vanaf het eerste moment verliep het gesprek ontspannen en waren er duidelijke gesprekspunten van beide partijen. Het is voor mij ook fijn om te bemerken dat men zich voorbereid heeft op dit gesprek en er gesproken wordt over de vele facetten van de opvang. Te denken valt aan de praktische zaken als bijvoorbeeld het naar school brengen, maar natuurlijk ook aan opvoedkundige argumenten, liggen vraagouder en nanny daarin op één lijn. Het is tijdens dit gesprek belangrijk om zoveel mogelijk van de ander te weten te komen om een weloverwogen keus te kunnen maken. Natuurlijk blijft zo’n kennismaking een momentopname en moet de praktijk natuurlijk echt uit gaan wijzen of die klik er daadwerkelijk is. Maar het gesprek van gisteren verliep dusdanig soepel dat er aan het eind van de avond direct afgesproken is dat beide partijën met elkaar verder gaan. Tja en dan ga ook ik met een positief gevoel naar huis.
