Een uitspraak die we gelijk geloofden van kinder-fysiotherapie Ellen Rietveld, die een thema-avond gaf over motoriek bij kinderen. Met bijna 30 gastouders aanwezig was dit een onderwerp waar we allemaal graag meer van wilden weten. Dat Ellen over veel kennis bezat, werd al snel duidelijk. We werden meegenomen naar de mijlpalen die bij kinderen nodig zijn in hun ontwikkeling. Ouders, maar zeker ook gastouders kunnen daar een grote bijdrage in leveren. Ellen: ‘Spelen is zo belangrijk omdat je van het te proberen ook gaat leren. Spelen leert kinderen samenwerken en ze oefenen hierin voor de echte wereld. Denk maar aan de serie nu op televisie waar een inkijkje wordt gegeven in het spel van kleuters.’ Ellen prakkiseert over de naam. Een gastouder roept al snel… ‘De geheime wereld van een vier-jarige’. Om haar heen wordt instemmend geknikt. Ja, de interesse voor kinderen wordt natuurlijk gedeeld. Ellen benadrukt nogmaals hoe belangrijk spelen is voor kinderen. Ook op het kleine vlak. Ze vervolgd: ‘Ook al heeft een jong kind weinig met knutselen en denk je ’het hoeft van mij nog niet’; Het is wel goed om het kind hierin te motiveren. Er is aangetoond, dat kinderen die tussen de 1,5 en 4 jaar weinig knutselen en hierdoor minder hun fijne motoriek oefenen, later schrijfproblemen kunnen ontwikkelen’. Het motiveren van kinderen blijft belangrijk. Zeker met de enorme input van tablets, mobiel, t.v. etc. Ellen bevestigt dit. ‘Er wordt tegenwoordig reclame gemaakt om buiten te gaan spelen. Het klopt dat kinderen minder fantasiespel hebben. Vooral ook bij jongere kinderen door het ‘gemakkelijke speelgoed’. Je drukt op het knopje…het beweegt en er komt geluid uit. Kinderen hebben minder fantasie om van niets iets te maken. Maar let op.. als je kinderen iets aan biedt, dan komen ze echt wel. Geef ze inspiratie met kosteloos materiaal en ze gaan wel aan de slag’. Ellen draagt nog meer kennis over. In alles wat ze vertelt, merk je dat ze dit uit ervaring vertelt: over wat te doen bij een plat hoofdje van een baby (veel op de buik draaien), hoe kinderen te helpen leren lopen (loopkarretje en onder de oksels vasthouden, niet achter ze lopen en aan de handjes vast houden!), wanneer de fysiotherapeut in te schakelen et cetera. Maar genoeg gezeten. Als we het hebben over bewegen, moeten we natuurlijk zelf ook aan de slag. Allerlei spellen liggen uitgespreid. Enthousiast vertelt Ellen dat wij zelf ook mogen gaan spelen en daarbij eigen spelregels mogen verzinnen. ‘En denk daarbij… als een kind iets niet kan, is een succeservaring heel belangrijk. Een kind kun je niet aanpassen, de omgeving wel. Dus kan een kind niet hinkelen, laat het dan van één been naar twee benen springen. Wees creatief en bedenk voor welke leeftijd het passend is’. Enigszins verrast staan de gastouders op, maal al snel komt het kind boven. Er wordt enthousiast met ballen gegooid, met blinddoeken omgelopen, gebouwd, slingers gemaakt… Vele ideeën worden opgedaan en door Ellen nog extra aangedragen. Creativiteit alom. Tja, een gastouder heeft een passie voor kinderen. Vast omdat het kind nooit uit hen is verdwenen…
